The thing is...

...this happened. Kaya ayan na nga, konting kembot na lang ay dalawang taon na akong absent sa sarili kong blog.

There are so many things to write about. Nalulula ako, hindi ko alam saan magsisimula. Ganito na lang siguro.

Meet our dearest Gangjee. 15 months old na siya ngayon, malikot at maingay na. Marami na siyang nakaing papel, krayola, pintura, clay, at kung anu-ano pa na posibleng naipuslit niya sa amin. Malambing siya sa mga kapatid niya pero ibang level siya manggigil, nakakatuklap siya ng balat.

Hanggang ngayon ay dumedede pa sa akin si Gangjee. Kaya lang nararamdaman kong malapit na matuyo ang aking batis ng gatas, nagsisimula na akong mag-krungkrung last week. Ang sabi ko kay Sir_Ko ay nalulungkot akong isipin na baka lumayo na ang loob ni Gangjee sa akin. At saka mamimiss ko yung mga uncalled for na pagtititigan namin ni Gangj. Madalas kasi habang dumedede itong si bunso, hindi siya nagpapatid ng titig sa akin. Naiiyak ako maski nasan ako kapag naiisip ko ang malalaki niyang innocent eyes. Napakakyut ng anak ko. Nadudurog niya ang puso ko nang di niya namamalayan.

Mahusay nang bumasa si TNLO. Kailangan kong sabihin dito na kyut din siya at gustong gusto ko rin syang tinitingnan. Sila ni TLO. Mahirap na, iba rin magtampo ang middle child.