Panata

Ganiyan ka-severe ang aking problema. Wala pa akong napagtagumpayan na paraan, maski isa. May iniiwasan akong gawin kasi mahirap saka sabi kung titigil ka sa adiksyon, dapat walang ibang dahilan kung hindi ikaw. Baka kapag inalay ko para sa panalangin e gumana.

Panata. Nung bata raw ako ay sobra akong sakitin. Hikaing payatot. Yan ako. Wala na ang signs niyan sa akin. Magaling mamanata ang mga magulang ko. Inalay daw nila ako sa Black Nazarene sa Quiapo. Isinisimba pa nila ako ron na naka-Nazareno costume. Wagi ako ron with my naturally African American curls. Hanggang ngayon pa nga para pa rin akong apo ni Bob Marley.

Kaya sige eto na. Susubukan ko talaga. Para sa mga dalangin ko para sa mga bata.

SABA_ _ _ _

 Ito ang ulam namin noong linggo ng gabi. Iginisa ko lang sa bawang at sibuyas, piyesta na. Pinagbabayaran nga lang namin ngayon ang sandaling ligaya. Iba ang amoy ng adobong pusit na nangunyapit sa dingding. Martes na, nadatnan ko pa rin ang aming bahay-kubo-kahit-munti na amoy basura. SABA. Sa basura. Uulit pa? Siyempre! Kahit mabaho, masarap. Parang ako lang yan kapag hindi nakakaligo. Tanong niyo pa kay Sir_Ko.

From GrabYourFork.blogspot.com

Korean Pork. So Baboy.

I don't want this to be a racist post pero medyo mahirap yata ma-accomplish yan sa tema ng isusulat ko. Sabihin na lang natin na hindi naman siguro lahat sila ganito ano? Siguro itong mga ganitong asal ay bunga pa rin ng formative years at free will ng tao. I hope so. I don't mean to generalize, but I need more reasons to believe that these are abnormalities in their gene pool. Sana, sana naman.

Anyways, kagabi ay nagrereklamo kay Sir_Ko ang isang kapitbahay. Yun daw korean na lalake na nakasabay nila sa elevator ay sumingit sa pila sa grocery. Inunahan daw siya. Walang habas. At napansin niya raw na madalas iyon ginagawa ng mga ganoong kulay at amoy ng tao (helow, kimchi!).

Hindi ko alam iyon about this Koreanovela people. Hanggang kaninang mga 10AM. Very fresh. Nasa 711 ako at tahimik na naghihintay para sa aking Hottarice. It happened to me too. Isang kuya ang bigla na lang lumitaw sa harap ko. Hindi ako prepared. Ni hindi nga ako nakapagreklamo. State of shock. Syet, totoo pala. Totoo pala na medyo hobby nila ang sumingit sa pila. Ang hindi ko matanggap, e punyeta, halos wala namang pila! Pangalawa nga lang ako sa naghihintay at sa likod ko ay pawang kawalan. Ang Pinoy minsan sikat din na sumisingit... kung mahaba ang pila. Pero ito? Hindi ko talaga gets. As in. Hindi naman siya mukhang nagmamadali, kalmadong kalmado pa nga siya e. Hindi rin siya mukhang tinatawag ng kalikasan (alam ko ang itsura nun, member ako ng club na iyon sometimes).

Bago ito, ang alam ko lang, ang tawag ko kanila ay mga Incredible Hulk. Da Hulk. Duh Hawk. D-A-H-A-K. Kuha mo? Grabe kasi silang magrolyo ng plema dun sa yosi area sa building namin. Tapos may mutant powers sila. Bilog na bilog yung plema nila pag nalaglag sa kahit saan nila gustong ilaglag. Ang dami-daming dura sa Lung Center (yun ang tawag sa yosi area). Mahihiya sa kanila ang mga ibon na paminsan-minsan ay naglalaglag naman ng ipot dun. Hindi ko rin maintindihan e. Bakit ba sila dura nang dura e wala naman silang ubo? Sila at ang mga pinsan nilang nanga-angkin ng Spratlys.

Nagbaba na ng batas ang building against spitting in public earlier this year pero wala namang nahuhuli. Wala naman kasi talagang Phlegm Police na nakakalat. Ang sarap isipin na sana meron tapos ikukulong ang mga arestadong violators sa isang maliit na kuwarto na pang-limang tao lang (pero sky is the limit sa bilang ng ikukulong). Kapag napuno iyon, tingnan natin ang ligayang makakamtan nila kapag naliligo na sila sa plema ng isa't isa.

Hay naku. Yun lang naman. Tolerant akong tao. Mapansinin lang pero tolerant. Hindi ako nagagalit kapag naka-strappy high heel sandals with white stockings ang mga babaeng ito kahit nasa Boracay o Puerto Galera. Ok lang iyon. Hindi ako nagwawala kapag nakakasakay ako sa elevator ng kalahi nila na naka-topless at boxer shorts. Pupunta naman sa pool area, gets ko na iyon. Hindi rin ako nagrereklamo sa kimchi scent, alam ko naman kasi na sumisingaw ang kinakain ng tao sa katawan kahit hindi ipaligo. Ako siguro may mga araw na amoy pork steak ng 711.

Dalawa lang ang hiling ko. Ok, demands. Una, huwag akong singitan sa pila. At pangalawa, huwag lang makalapit-lapit sa akin yang kinanginang dura na iyan at maghahalo ang kimchi sa tinalupan.

Ok, happy work week guysh!

*Dura disgust inspired by I.M.*

Twisted Thoughts From Twistable Crayons

Nagpunta ako sa grocery kagabi para bumili ng junk food. Minsan lang maglihi si mister, kailangan pagbigyan. Can I buy some stuff for me? Tanong ko. Of course yes, sabi niya. Ang target ko talaga ay sapatos saka medyas pero parehong wala yung gusto ko na mura pero matibay kaya napunta ako sa paborito kong maliit na corner na ang laman ay mga makukulay na abubot at school and office supplies. Matagal ko na sinisipat dun yung twistable Crayola. Siguro magi-isang taon na. Hawak ko na e. Php 126.75 yung pinakamura at konting kulay. Sabi ng isang kaibigan mukhang masarap daw itong pangkulay. Hindi na tatasahan, hindi ka magpupunit ng papel na balot kapag paubos na, at higit sa lahat, hindi nababali kapag naging marubdob ang pagkukulay. Yung huli ay bentang benta sa akin. Marami kasi akong ipon na rage, nakakabali ako ng crayons kapag may rage leakage while coloring.

Sampung minuto kong hawak ang twistable crayons at malinaw pa sa alaala ko ang naganap na usapan between me and myself.

###

Sige na bilhin mo na. Mura lang naman. Hindi ka ba proud? Sa halip na shoes, clothes or bag e ito ang gusto mong bilhin? You are simply an amazing woman.

Weh. Pag binili mo kailan mo naman gagamitin? May regalo pa nga na painting set sa 'yo nung Christmas 2014 hindi po pa nagagamit. Sayang lang sa iyo yan, wala kang disiplina.

Anong walang disiplina. Busy lang ako. Gusto ko magkulay habang umaattend ng conference calls kaso ako ang toka sa minutes, paano naman yun?

Puro ka ganyan. Puro ka plano. Sabi mo lalangoy ka everyday ngayong bukas na ang pool area. Binili ka pa ni Sir_Ko ng Speedo swimming goggles saka magandang swimming cap. Kumusta naman iyon hindi mo pa rin nagagamit. Kelan ka pa huling naglangoy for exercise. Wala ka. Puro ka drawing.

Kasi sa totoo lang, parang pakiramdam ko wala akong karapatang magkaron ng hobby. Hindi ko nga maalagaan mga anak ko. Part-time nanay lang ako. Ang hobby para sa kumpletong tao.

O sinong may kasalanan 'non?

Ako pa rin.

O e di wag kang umarte. Ikaw naman pala may kasalanan. Alangan namang kawawa ka. Magtigil ka nga. Ano bibilhin mo ba?

May oras ako magkulay ngayon. Pero minsan lang kami magkasama ng asawa ko. Magkukulay pa ba ako kaysa makipag-usap sa kanya?

Wow teenager. Haliparot. Usap lang ba talaga ang gusto mo? E nanonood lang naman kayo ny Curb Your Enthusiasm saka Fraser. Naguusap ba kayo? Napakaarte mo talaga.

Iba pa rin yung nandun lang at magkatabi. Just being in the moment makes a difference.

O sige. Pag kasama mo siya, siya ang focus. Pag nandyan ang mga bata, sila ang focus. Pag mag-isa ka, nagtatatrabaho ka o kaya nagba-blog o nagbabasa ng blog ng iba. Kelan ka magkukulay? Kelan mo gagamitin yang pesteng magandang crayola na yan?

Bakit ka ba nagagalit?

Kasi hindi pa nakakapagsalita si Potling. Malapit na siya mag-7. Si Sopling ayaw tumigil ng dermatitis. Laging nagdudugo ang mukha. At ang taba taba taba ko. Life is so unfair.

Hindi mo pa naasikaso yung blood test mo. Baka wala ka ng thyroid. Diba check up mo dapat?

Shet. Oo nga pala. Last week dapat yun.

Bitawan mo na yang crayola at ayusin mo ang buhay mo.

And I walked away. No crayons for me tonight.