Seriously Now

Isang taon na mula nung masampolan ako ng bangis ng nagngangalit na thyroid. Pero hindi pa ako magaling. Mas lumalala pa ako ngayon. Hindi lang kamay ang nanginginig sa akin, pati likod, paa at boses. May mga malaking pagkakamali naman kasi ako.

January-March ang hell months namin sa trabaho. Sa mga panahong ito, ngaragan sa puyat at pagod. Nagdesisyon akong itigil ang maintenance meds ko para hindi ako babagal-bagal at aantok-antok sa trabaho. Ang hyperthyroidism meds, pababagalin ka talaga para labanan ang mabilis na heart rate, metabolism, etc., etc., etc., So, no meds ng Monday-Friday.

Kapag inuuwi namin ang mga bata sa bahay o kapag dinadalaw namin sila, hindi rin ako umiinom ng gamot. Kasi nawawalan talaga ako ng ulirat pag sumipa na ang gamot. Weekends naman ito.

Sa araw-araw na walang gamot, kulang sa tulog, at lunod sa kape at usok, napapaisip din ako talaga na syet, buti buhay pa ako. Sabi nga ng duktor, "bakit ka tumigil maggamot at magpatingin, gusto mong tumirik ka na lang bigla?"

Ayaw po. Ayaw po talaga.

So this week, kariran na ito. Repeater na kung repeater sa treatment. Ang importante buhay, at sana, mabubuhay pa nang matagal.